Title: In a Line of 50 Years of History… Perhaps Even the Green One

This interactive visual project represents a deeply conscious and multi-layered proposal, carrying a strong historical, political, and sociological weight. It is a contemporary multimedia narrative that combines painting, drawing, mixed media, and interactive installation, forming an experiential space with clearly theatrical and performative dimensions.

I. Thematic and Historical Perspective

The thematic structure of the work traverses the collective unconscious of Cypriot history from the 1950s to the present day. The chronological progression is not merely documentary—it transforms into an existential and experiential record: from everyday life in the past, to the 1974 invasion, and finally to the normalization or "banalization" of division in contemporary times. The decision to place the turning point at the barricade with barrels, where a child-refugee from 1974 converses with a woman-refugee 50 years later, becomes a powerful chronotope—a place where past and present coexist and collide.

II. Artistic Language and Materials

The use of mixed techniques (acrylics, charcoal, pastels, ink, photorealism, urban landscapes) on such a scale (17.50m x 1.80m) reveals not only technical mastery, but also a conscious choice of material polyphony, reflecting the multiple layers of Cypriot historical memory. The transition from grayscale tones to vibrant colors symbolizes the passage from the silence of loss and oppression to the intensity and fragmentation of the present era.

III. Interactivity and Viewer Experience

The interactive element—20 life-size wooden painted figures with magnetic backs—functions as an intelligent tool for participatory narration. The viewer is no longer a passive observer but becomes a “co-creator.” The ability to rearrange the composition introduces a playful aspect, but more importantly, it becomes a means of political empathy, highlighting the fluidity of historical truth and the individual responsibility in interpreting collective memory.

IV. Symbolism and Conceptual Architecture

The title “In a Line of 50 Years of History… Perhaps Even the Green One” encodes the axis of the artwork—a linear narrative—while “the green one” subtly references the Green Line, the dividing line of Nicosia. The focal point—the faded word "Don’t" in the "Don’t Forget" slogan on the child’s shirt—raises a powerful commentary on amnesia as a social phenomenon, questioning the intergenerational transmission of collective consciousness.

Τίτλος Έργου: Σε μια γραμμή 50 χρόνων ιστορίας... μπορεί και η πράσινη

Η θεματική διάρθρωση του έργου διατρέχει ολόκληρο το συλλογικό ασυνείδητο της κυπριακής ιστορίας από το 1950 μέχρι το σήμερα. Η χρονική αλληλουχία δεν παραμένει απλώς ντοκουμενταρίστικη, αλλά μετασχηματίζεται σε μια υπαρξιακή και βιωματική καταγραφή: από την καθημερινότητα του παρελθόντος, την εισβολή του 1974, έως και την εξομάλυνση ή την κανονικοποίηση του διχασμού στη σύγχρονη εποχή. Η επιλογή να τοποθετηθεί το σημείο τομής στο οδόφραγμα με τα βαρέλια, με συνομιλία του παιδιού-πρόσφυγα και της γυναίκας-πρόσφυγα 50 χρόνια μετά, αποκτά τη δύναμη ενός εικαστικού χρονότοπου· ένα σημείο όπου το παρελθόν και το παρόν συνυπάρχουν και συγκρούονται.

ΙΙ. Εικαστική Γλώσσα και Υλικά

Η χρήση μικτών τεχνικών (ακρυλικά, κάρβουνο, παστέλ, μελάνια, φωτορεαλισμός, αστικό τοπίο) σε τέτοια κλίμακα (17.50μ x 1.80μ) δηλώνει όχι απλώς δεξιοτεχνία, αλλά και συνειδητή επιλογή πολυφωνίας των υλικών, τα οποία δρουν ως μεταφορές των αλλεπάλληλων στρωμάτων της κυπριακής ιστορικής μνήμης. Το γκρι χρωματικό φάσμα που σταδιακά εξελίσσεται σε έντονα χρώματα αποτυπώνει το πέρασμα από τη σιωπή της απώλειας και της καταπίεσης προς την ένταση και τον κατακερματισμό της σύγχρονης εποχής.

ΙΙΙ. Διαδραστικότητα και Εμπειρία Θεατή

Το στοιχείο της διαδραστικότητας μέσω των 20 ξύλινων, φυσικού μεγέθους, ζωγραφισμένων φιγούρων με μαγνητικές επιφάνειες, αποτελεί ένα ευφυές εργαλείο συμμετοχικής αφήγησης. Ο θεατής παύει να είναι απλός παρατηρητής και αποκτά ρόλο «συνδημιουργού». Η δυνατότητα τροποποίησης της σύνθεσης του έργου —η ανακατανομή των φιγούρων— δεν λειτουργεί μόνο ως παιγνιώδης διάσταση, αλλά ως ένα εργαλείο πολιτικής ενσυναίσθησης, υπογραμμίζοντας τη ρευστότητα της ιστορικής αλήθειας και την ευθύνη της ατομικής ανάγνωσης της συλλογικής μνήμης.

IV. Συμβολισμοί και Νοηματική Αρχιτεκτονική

Ο τίτλος «Σε μια γραμμή 50 χρόνων ιστορίας... μπορεί και η πράσινη» κωδικοποιεί τον άξονα του έργου —τη γραμμική αφήγηση— ενώ η λέξη «πράσινη» λειτουργεί ως υπαινικτική αναφορά στην Πράσινη Γραμμή, τον διαχωριστικό άξονα της Λευκωσίας. Το σημείο εστίασης στο μπλουζάκι του κοριτσιού όπου έχει σβηστεί το «Δεν» από το «Δεν Ξεχνώ», εγείρει ισχυρό σχόλιο πάνω στο ζήτημα της αμνησίας ως κοινωνικού φαινομένου, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τη διαγενεακή συνέχεια της συλλογικής συνείδησης.